Betri heimur e. Marius Nørup-Nielsen

Ég vil hafa sjálfan mig með í för, það getur svo margt gerst!
Lengi sáumst við skríðandi meðfram þiljunum. Það var meðvitað.
Því skyndilega spruttum við á fætur og hlupum hornanna á milli, með goðsagnakenndri
léttúð
hins upprétta manns,
stukkum við, já eins og geimfarar, í átt að
nýju rúmi (nakin að sjálfsögðu).
Þetta var eitthvað allt annað en að borða. Eða hengja upp málverk í örvæntingarfullri
tilraun til þess að skapa betri hljómburð fyrir barnalega
drauma. Við trúðum því að málverk sem sisvona komu frá sömu
veröld og hræring vöggunnar, sem sagt að (geðs)hræringin væri róandi og skyldi
myrðast. Eða að maður hreinlega gæti kyrkt hringlur. En það var, einmitt af þrjósku, langtum
betra að kýla sjálfan sig!

Meira hér...