31.5.06
Hringrás ástarinnar e. Tandra Árdal

eru einsog sandkorn í stundarglasinu
Snýr enginn glasinu?
Nei
Non
Sandkorn á ströndu, skolast út í hafið
........Ástin
Þau gufa upp í gufuhvolfið og rignir síðan
........aftur í hafið
Meira hér...
30.5.06
Úr Eðalog e. Val Brynjar Antonsson

29.5.06
MySpace er krípí e. K. Silem Mohammed

Þú spyrð þig kannski hvernig ég hafi komist að þessu. Það skal ég segja þér.
Ein stelpa sem ég var að tala við reyndist vera 14 eftir að hafa sagst vera 18.
Ein stelpa sem ég var að tala við reyndist vera 15 eftir að hafa sagst vera 19.
Ef þú ferð á síðuna og það stendur að hún sé 14, vertu rólegur, við höfum ekki misst vitið.
GRRRRRRR, Hallóóóóóóó.
Ég er gluggagægir og skammast mín ekkert.
Þú sem lífvera varst sköpuð til að hljóta ást og umhyggju.
Mér fannst bara að þú ættir að vita að í dag áttu afmæli
og að MySpace er krípí.
Meira hér...
28.5.06
Úr Húðlit auðnin e. Kristínu Eiríksdóttur

Kristín Eiríksdóttir
Ljóðið er úr nýrri bók Kristínar, Húðlit auðnin, sem kom út í seríu Nýhils, Norrænar bókmenntir, fyrir fáeinum dögum. Bókina má kaupa í Ljóðabókaverzlun Nýhils, í Kjörgarði inn af Smekkleysubúðinni. Frekari upplýsingar um bókina má finna á Nýhil-vefnum.
27.5.06
Sjón í Berlín

Drengurinn með röntgenaugun, ljóðskáldið Sjón, kemur fram á ljóðahátíð í Berlín í dag. Atburðurinn, sem nefnist "Nacht der Poesie", fer fram undir beru lofti við Potsdamer Platz kl. 20 í kvöld. Einnig mun hann taka þátt í dagskránni "Poesiegespräch - Vom Gedicht zum Songtext: Dem Ton auf der Spur" í Literaturwerkstatt þann 31. maí kl. 18.30. Nánari upplýsingar um dagskrána má finna á vefsíðunni: http://www.literaturwerkstatt.org/
Lórelei e. Heinrich Heine

svo viknandi dapur ég er.
Ein saga frá umliðnum öldum
fer ei úr huga mér.
Það húmar og hljóðlega rennur
í hægðum straumlygn Rín.
Hinn ljósgullni bjagtindur brennur,
þar blíðust kvöldsól skín.
Þar efst situr ungmey á gnúpi,
með andlit töfrandi frítt,
og greiðir, í glitklæðahjúpi,
sitt gullhár, furðu sítt.
Með gullkambi' hún kembir sér lengi
og kveður undrabrag.
Svo voldugt að við stenst engi
er vífsins töfralag.
Heinrich Heine
Þýðing: Steingrímur Thorsteinsson
Goethe-stofnunin í Reykjavík stendur fyrir fyrirlestri um Heinrich Heine í Landsbókasafni Íslands kl. 13.30 í dag, laugardag. Fyrirlesari er Jan-Christoph Hauschild, sem meðal annars hefur skrifað ævisögu Heines. Fyrirlesturinn verður haldinn á þýsku og til meðlestrar verður þýskum texta varpað á sýningartjald. Í lokin verður boðið upp á vínglas með léttu spjalli við fyrirlesarana.
Í tilkynningu segir meðal annars: "Friedrich Nietzsche skrifaði um Heine >>Eitt háfleygasta hugtakið um ljóðskáld gaf mér Heinrich Heine<<. Þessi fjölbreytilegi listamaður kynnti betur en nokkur annar, fegurð og sannleika, list og kjark, listrænt sjálfstæði og félagslegar skyldur, rómantík og byltingu. Sem barn upplýsinganna og "síðasti eftirlauna ævintýrakóngur" skáldsögunnar tilheyrði Heinrich Heine jafnframt gamla og nýja heiminum. Fæddur á tímamótum tveggja pólitískra sem efnahagslegra, þjóðfélagslegra sem og hugmyndasögulegra fullkomlega ólíkra alda var hann samtímamaður og tímamótavitni tvöfaldrar byltingar: frelsun borgaranna af eigin dáð úr hlekkjum lénsmanna sinna og losun framleiðsluafla sem höfðu í för með sér tæknilegan ávinning og félagslega neyð."
26.5.06
Pugilists e. W. Mark Sutherland

25.5.06
Tvö ljóð úr nýrri ljóðabók Þórdísar Björnsdóttur

Hann sagðist hafa skorið
burt útlimi og saumað fyrir
brjóstholið með nál
til að loka fyrir allt það
sem ekki mátti gleymast
En skugginn minn og ég
fylgdumst með öllu úr fjarska
og sögðum ekki orð
28.
Líkaminn hékk bundinn
og sveiflaðist til og frá
meðan stormurinn gekk yfir
en í baksýn sást mannfuglinn
plokka af sér fjaðrir milli trjánna
meðan ormarnir skriðu innan innum götin
og grófu sig djúpt ofan í holdið
Þórdís Björnsdóttir
Ljóðin hér að ofan eru fengin úr glænýrri ljóðabók Þórdísar. Bókin er úr seríu Nýhils, Norrænar bókmenntir, og fæst í öllum helstu bókabúðum, m.a. í Ljóðabókaverzlun Nýhils í Kjörgarði. Þá má kaupa bókina, eða áskrift að seríunni, með því að senda póst á nyhil@nyhil.org. Frekar má fræðast um bókina á Nýhil-vefnum.
Ljóðakvöld Nykurs

Nykur standa fyrir ljóðakvöldi á Litla ljóta andarunganum (í innri
salnum). Gamanið hefst klukkan 21:00.
Að þessu sinni munu eftirfarandi Nykurskáld lesa:
Arngrímur Vídalín
Emil Hjörvar Petersen
Jón Örn Loðmfjörð
Kári Páll Óskarsson
Bjarney Gísladóttir
Urður Snædal
Aðgangur er ókeypis og allir eru velkomnir!
24.5.06
Poèmes trouvés

23.5.06
Fundið í fjörunni

Um Reykjavík - framtíðin er hér e. Hallgrím Helgason

Meira hér...
22.5.06
ljod.is e. Vikk

Meira hér...
Bakvið altarið eftir Kristínu Eiríksdóttur
Vídjóljóðið Bakvið altarið er eftir Kristínu Eiríksdóttur. Kristín hefur gefið út tvær ljóðabækur, Kjötbæinn sem kom út hjá Bjarti 2004 og svo Húðlit auðnin sem kom út í seríu Nýhils, Norrænar bókmenntir, síðastliðinn laugardag. Kristín er þessa dagana búsett í Búdapest. Til stóð að Bakvið altarið yrði flutt á nýafstaðinni fjölljóðahátíð, Orðið tónlist, en af því gat ekki orðið.
20.5.06
Ölvaða borg e. Hermann Stefánsson

turnar hennar tróna skakkir og skældir
byggingar úr mistri
skip sigla fullum seglum um strætin
áðan spurði mig einhver til vegar
ég svaraði því játandi
en að enginn þeirra lægi lengur til áfangastaðar
þessi borg er ölvuð
þeir söngla bænir sínar í turnunum
þótt þeir viti að á götunum er enginn
sem ekki heyrir til þeirra lengur
trúðarnir hafa sett upp óumræðilegan mæðusvip
stytturnar eru ekki samar og áður
jafnt þótt maður kastaði í þær sandi eða snjóboltum
auðvitað er listileg rigning og göturnar hafa flestar runnið til
það gildir einu fyrir þá sem á annað borð sigla
raunar hvíslaði regnið einhverju að mér í gær – ef ekki bara í gærkvöldi
en þá var ég að hlusta eftir fótataki svo ég veit ekki hvað það var
heyrðu, ég sé ekki betur en að áhöfn eins sjóræningjaskipsins sé að bera burt
allt silfrið í búðunum á torgi silfursmiðanna
sama er mér
þeir vita ekki hvað þeir eiga í vændum
fremur en aðrir
þessi borg er ölvuð
minningar mínar myndu bera mig ofurliði hefði ég minni
fæturnir bæru mig ofurliði hefði ég fætur
sum andlitin sem ég mæti fara langt með að gera útaf við mig
eins og þitt myndi gera ef ég hrinti upp sjóblautri hurð á siglingabar
æddi inn
og segði:
hingað er ég kominn
alla þessa leið
fyrir þig
Hermann Stefánsson
Fyrsta ljóðabókabúð Íslands

Frekari upplýsingar er að fá hjá Þór Steinarssyni, framkvæmdastjóra Nýhils (692-0979) eða Örvari Þóreyjarsyni Smárasyni, verslunarstjóra Nýhils (869-3099).
19.5.06
Enzo Minarelli á Orðið tónlist

Þá má minna á færslu um Rod Summers, sem einnig tekur þátt í hátíðinni.
Meira um Orðið tónlist hér.
Norrænar bókmenntir

Meira hér...
Spurt og svarað: Frelsandi heimilishvalveiðar

1. Eru hvalveiðar hættulegt sport?
Til að byrja með eru hvalveiðar alls ekki neitt sport. Hvalveiðar eru list. Líkt og gildir um bardagalistir er kjarni þeirra frelsandi, við hvalveiðar frelsast maður/kona frá sjálfum/sjálfri sér. En burtséð frá því, þá eru þær jú hættulegar. Lífið er hættulegt, hvalir eru stórir. En þeir sem haga sér viturlega eru líklegir til að lifa af sinn fyrsta hval. Þegar maður hefur einu sinni náð fullnaðartökum á hvalveiðilistinni, þá gleymir maður þeim aldrei.
Að því sögðu er ljóst að jafnvel reyndustu hvalveiðimenn geta orðið leti sinni, sinnuleysi eða vananum að bráð. Engir tveir hvalir eru eins, hvorki sem líf eða bráð.
2. Þarf maður ekki stóran bát til að stunda hvalveiðar?
Nei! Það er nákvæmlega þetta sem heimilishvalveiðar snúast um, frelsandi hvalveiðar. Það er ekkert sameiginlegt með heimilishvalveiðum og þeim fávísu iðnaðarbestíum sem stunda hvalveiðar sínar á risastórum skipum og framleiða hval eins og hverja aðra verksmiðjuvöru, firrtir sjálfum sér, firrtir lífinu og firrtir hvalinum á eina höndina og einkahvalveiðum á hina. Sú staðreynd að hvorutveggja er kallað hvalveiðar, er einfaldlega ómerkileg tilviljun.
Heimilishvalveiðimaður getur notast við bát eða sleppt því. Lengra komnir hvalveiðimenn synda á eftir bráð sinni. Það þarf vart að taka fram að ekki er mælt með þessari aðferð fyrir byrjendur. En enginn sannur hvalveiðimaður lætur grípa sig á bát sem er lengri en 3,5 metrar, né heldur notast hann við utanborðsmótor við siglingu bátsins. Eftirfarandi er nauðsynlegt að hafa.
Þekkingu á mökunarsvæðum hvalatorfa.
Hæfileika til að herma eftir ástarsöngvum þeirra. (Takið eftir að fyrstu tvö atriðin á listanum hafa með þekkingu eða verksvit aðgera. Þetta er engin tilviljun. Mikilvægustu atriðin við hvalveiðar liggja innra með manni, ekki„þarna úti“.)
Dráttartog sem haldið getur 2-20 tonnum, eftir hvalategund (og getu hvalveiðimannsins). Að minnsta kosti 200 metra löng -- hafið hugfast, þið viljið ekki hverfa niður með hvalnum.
Beita: Fiskur, slóg eða minni hvalur en sá sem á að veiða.
Sverð.
Ekki er óheyrt að hvalveiðimenn taki með sér talstöð eða farsíma, til öryggis, auk annars búnaðar af svipuðum meiði: blístru, björgunarvesti, o.s.frv. Ég er nauðbeygður til að sýna þessu skilning hvað varðar byrjendur og viðvaninga, en hafið í huga að slíkar varúðarráðstafanir munu halda aftur af getu ykkur og fyrr eða síðar mun reynast nauðsynlegt að sleppa þeim.
3. Finnast kvenkyns hvalveiðimenn?
Hugsanlega, já.
4. Finnst nokkurs staðar samfélag hvalveiðimanna?
Nei, né getur slíkt orðið til. Hvalveiðimaður er karl (eða kona) einn og afskiptur. Hvalveiðimenn hittast ekki, þeir rekast á hver annan.
5. Hvernig nákvæmlega fara hvalveiðarnar fram (með ofangreindum búnaði)?
Róið. Staðnæmist. Tælið hvalinn til ykkar með söngi og beitu. Gælið við hann. Læðið tauginni um sporðinn á honum, eða aðra framstæða hluta hans. Stingið hann með sverðinu. Hann deyr ekki við fyrstu stungu, hann tryllist. Haldið ykkur fast í bátinn. Hvað sem gerist, haldið ykkur í bátinn, hvalurinn mun þreytast og tapar vonandi orku eftir því sem honum blæðir út. Þegar hann róast aftur skuluð þið nálgast hann að nýju (eða, ef þið kjósið þokkafullu aðferðina, þá lokkið hann aftur til ykkar), gælið við hann og stingið hann. Endurtakið þetta eins oft og nauðsyn krefur, við allar eðlilegar aðstæður, þó það fari eftir stærð og aldri hvalsins, mun hann deyja innan við 12 tímum eftir að honum er veitt fyrsta sárið. Dragið hvalinn að ströndu (nei, hvalir sökkva ekki þegar þeir deyja, þeir fljóta).
6. Hver er uppruni frelsandi hvalveiða? Eru einhver söguleg tengsl við ródeóið, eða þarna spænsku íþróttina með nautunum?
Frelsandi hvalveiðar eiga uppruna sinn í fornri visku Eddukvæða. Þær hafa nýlega verið lífgaðar við af meistara Þórbergi Þórðarsyni, sem stundaði hvalveiðar sínar nakinn og bátslaus á miðri 20. öldinni, og náði fullkomnun í þokka og tækni, að ekki sé minnst á algerri frelsun. Þar til á síðari hluta tíunda áratugarins stunduðu Íslendingar hvalveiðar sínar í laumi. En í dag, eftir því sem listin nær fótfestu víðar í heiminum, líkt og eldur í sinu, gerist þess ekki lengur þörf, við fögnum hvalveiðunum opinskátt og tökum fullan þátt í þessari æðstu andans list, og höfum boðið gervöllu mannkyni með í leikinn.
Það eru engin þekkt söguleg tengsl við aðrar mannsins iðjur, þó við viðurkennum fúslega að yfirborðsleg líkindi séu með hvalveiðunum og ýmsum öðrum greinum. Naut eru samt talsvert minni dýr en hvalir.
7. Hvalir eru ekki fiskar, er það?
Nei, en við viðurkennum fúslega að yfirborðsleg líkindi eru með hvölum og fiskum. Hvalir eru meðal gáfuðustu og þokkafyllstu spendýra jarðarinnar, sumir vilja jafnvel meina að þeir séu gáfaðri en menn. Í því má finna reisn listar okkar.
Haukur Már Helgason
Þýðing (úr ensku): Eiríkur Örn Norðdahl
Verkið má finna á frummálinu með því að smella hér.
18.5.06
Dauði norðanvindsins

Guðmundur Andri Thorsson segir í Fréttablaðinu í dag að sig reki ekki minni til þess að hafa lýst yfir dauða ljóðsins, líkt og honum var brigslað um í grein Kristjáns B. Jónassonar í sama blaði síðasta sunnudag.
Tvö ljóð úr Ráð við hversdagslegum uppákomum e. Óskar Árna Óskarsson

Innivera hefur á síðustu árum verið stórlega vanmetin. Gott ráð til að venja sig á inniveru er að semja við kaupmanninn um heimsendingarþjónustu. Þá er maður fullkomlega frjáls og áhyggjulaus að reika milli herbergja, njóta bóklesturs, teygjuæfinga og alls þess sem maður hefur yndi af. Veðrið fyrir utan gluggann er síbreytilegt og fátt veitir meiri innri ró en að fylgjast með skýjafarinu frá degi til dags. Bjóðist ykkur heimilishjálp er engin sérstök þörf á henni.
Meira hér...
17.5.06
Hjárænulegt kvein

Ég hnaut um þessa klausu í annars ágætri Fréttablaðsgrein Kristjáns Bjarka Jónassonar um stöðu ljóðsins, „Skáldin berja frá sér“ (Um hana má lesa nánar hér). Auðvitað er þetta ekkert mál, blogger og fleiri síður eru nær aulaheldar og kosta ekki neitt. En þarna kemur fram sú oftrú á tækninni sem algeng er þegar netið ber á góma. En fæstir eru enn búnir að átta sig almennilega á hvernig á að nota netið, netráp margra er enn sem komið er dálítið fast í gamla línulega hugsunarhættinum sem við ólumst upp við í gegnum dagblöð og tímarit, líklega tekur að minnsta kosti kynslóð í viðbót til þess að netið geti farið að verða sá magnaði fjölmiðill sem það hefur vissulega burði til að verða. Þannig eru langflestar bloggsíður aðeins lesnar af fámennri kreðsu, oft fólk nátengt höfundi. Vefrit eru flest rekin af vanefnum og borgun fyrir skrif þar er fáheyrt fyrirbæri.
Lesa meira ...
Fjögur ljóð úr Fjórar línur og titill e. Braga Ólafsson

Svört maurahrúgan í horninu við sorpfötuna
minnti mig alltaf á kvensköp.
Ég vissi aldrei
hvað mér átti að finnast um þetta fyrirbæri.
Meira hér...
Draumur e. Birgittu Jónsdóttur (mp3)

Tenglar:
Blogg Birgittu
Tíu smákver Birgittu
Beyond Borders Publishing
Birgitta á Ljóð.is
16.5.06
Um Teardrops of Wisdom e. Silvia Night

3 ljóð eftir Franz Wright
Þú ert nú dálítið ræfilslegur.
En við getum bjargað því.
Ekki satt.
Satt best að segja líturðu ömurlega út.
Heyrirðu það.
Þú ert ekki einn.
Og þér veitir ekki af einhverri hjálp í dag, þar sem þú pakkar niður í
myrkrinu, stígur upp í rútuna, hallar sætinu aftur og
glottir meðan skelfingin streymir yfir fætur þína, milli
fingranna og gegnum hárið…
Ég beið alltaf, var alltaf til staðar.
Þekkirðu einhvern sem getur sagt það sama.
Ég ráðlegg þér að hugsa um hana eins og hún er:
enn eitt nafnið rist í tungu þína.
Hvernig var þetta aftur hjá þér, „Frekar að skaddast en
að valda skaða, það er ekki lítilmótlegt.“
Hlífðu mér.
Getum við ekki farið að koma okkur af stað.
Manstu, við kunnum vel við okkur í rútu. Saman
gætum við horft á þessa vetrarakra líða hjá, og
kvíðinn hverfur með þeim,
hugsaðu þér bara.
Ég þarf hvergi að vera.
Næturskrif
Það sem heyrist þegar einhver grætur í næstu íbúð.
Í framandi borg, hér er ég þá, eina ferðina
enn
óviðbúinn þessum sérstöku kringustæðum
eða hvaða kringustæðum sem er, semsagt –
frosinn í stólnum
líkami minn eitt stórt eyra.
Stórt eyra skríðandi upp eftir vegg.
Í herberginu þar sem ég muldra án afláts og pata –
og enginnn má heyra í mér –
aleinn þar til ég sofna:
líf mitt sundurtætt jörð farin að grænka á ný.
Það sem heyrist þegar einhver grætur
Þarna
(Thomas Frank)
Látum rigna núna,
göturnar eru auðar.
Kuldalegt hvísl laufblaðanna
yfir húsþakinu;
skrjáf í blaðsíðum,
bók skilin eftir opin við gluggann.
Göturnar eru auðar, það má byrja
núna.
Eins og þú
var ég ekki viðstaddur
útförina. Þennan morgun
gekk ég út
í fyrsta sinn
og ráfa hér
innan um ógrynni
af merkingarlausum nöfnum
sem standa grafkyrr
í grasinu –
(nafnið á steininum þínum
mun standa
lengi
í símaskrám,
ljós, býst ég við,
frá horfinni stjörnu…)
- einungis til að staðsetja reitinn,
komast nær, án þess að vita hvar þú ert
eða að þú vitir að ég er þarna.
Franz Wright
Þýðing: Jón Kalman Stefánsson
Rod Summers á Orðið tónlist
Skáldaspírukvöld

16.maí. Skáld kvöldsins að þessu sinni er Emil Hjörvar Petersen, en hann er
nýkjörinn formaður Torfhildar, félags bókmenntafræðinema við Háskóla Íslands.
Emil mun lesa upp úr ýmsum verkum sínum, ljóðum, smásögum og öðrum verkum,
þ.á m. væntanlegri ljóðabók sem kemur út með haustinu.
Skipuleggjandi kvöldsins er Benedikt S. Lafleur: gsm 659-3313
Tenglar:
Blogg Emils
LaFleur-útgáfan
15.5.06
Um Hæðir Machu Picchu

SMEKKLEYSA sm.ehf. kynnir nýjar bækur:

eftir Braga Ólafsson
og

eftir Óskar Árna Óskarsson
sem báðar eru gefnar út í tilefni af tuttugu ára útgáfuafmæli höfundanna, og koma út á opnunardegi hátíðarinnar ORÐIÐ TÓNLIST sem Smekkleysa stendur fyrir í samstarfi við Listahátíð í Reykjavík.
Meira hér...
Paul Muldoon – The More a Man Has the More a Man Wants

Kári Páll Óskarsson skrifar um írska ljóðskáldið Paul Muldoon. Meira hér...
14.5.06
Skáldin berja frá sér - grein í Fréttablaði

Grein Kristjáns má lesa í Fréttablaði dagsins á blaðsíðu 76 í pdf-skjalinu, en 28 á pappír.
12.5.06
3 ljóð e. Hal Sirowitz
Systir þín segist elska köttinn,
sagði pabbi, en það er mamma þín
sem hreinsar skálina hans & skiptir
um kattarsandinn. Hún sér um skítverkin.
Systir þín sér um skemmtilegu hlutina – hún
gefur honum að éta & klappar honum. Hún sinnir aðeins
framhlutanum á kettinum & skilur afturhlutann
eftir handa mömmu þinni. En köttur er bæði með fram-
& afturhluta. Með réttu ætti hún að hafa endaskipti &
ekki að láta mömmu þína sjá annast erfiðasta hlutann.
Yfirburðir karla
Það setur okkur skör hærra en konur,
sagði pabbi, að við erum fljótari út úr baðherberginu.
Þær fáu auka sekúndur veita okkur
mikla yfirburði. Á meðan þær
sitja ennþá á klósettinu erum við
þegar að renna upp lásnum. Við
komumst fyrr á næsta stefnumót.
Því meira sem konur nota baðherbergið
þeim mun meira safnast þessar sekúndur upp.
Sekúndur breytast í mínútur. Mínútur
breytast í klukkustundir. Ég vona að þú munir þetta
í hvert skipti sem þú ert á baðinu. Því lengur
Fjarvist ljóssins
Guð starfar með dularfullum hætti, sagði pabbi.
En hann er ekki nærri því eins dulurfullur & mamma þín.
Hann sagði: Verði ljós. Og það varð ljós.
Ég sé ekkert dularfullt við það.
Hann gerði það sem Hann sagðist ætla að gera.
Mamma þín segir: Við skulum ekki verða of sein í bíó.
Samt er hún svo lengi að klæða sig
að það borgar sig ekki að fara. Svo verður hún
æf yfir því að ég fari ekki með hana á neina staði.
Guð skapaði ljós þar sem einungis var myrkur.
Hún skapar einungis ringulreið.
Hal Sirowitz
Þýðing: Aðalsteinn Ásberg Sigurðsson
Ungur Kópvogningur myrti ekki ítalska stúlku í Þýskalandi e. Hauk Má Helgason

Homo Activitus - myndljóð e. Hauk Má á Tíu þúsund tregawöttum
Blogg Hauks Más
Prematuring the pope e. Hauk Má
Rispa jeppa
2004
Aðilafræðin
Ljóð unga fólksins

Verðlaunahafar:
9-12 ára
Fyrsta sæti: Ína Sigrún Rúnarsdóttir, 12 ára, Akranesi fyrir ljóðið “Pabbi”
Annað sæti: Solveig Óskarsdóttir, 12 ára, Kópavogi fyrir ljóðið “Vorkoma”
Þriðja sæti: Skúli Geir Ólafsson, 11 ára, Selfossi fyrir ljóðið “Lestur”
13-16 ára
Fyrsta sæti: Snærós Sindradóttir, 14 ára, Reykjavík fyrir ljóðið “Blekking”
Annað sæti: Aldís Buzgó, 14 ára, Mosfellsbæ fyrir ljóðið “Ævintýri”
Þriðja sæti: Bylgja Ösp Pedersen, 13 ára, Akranesi fyrir ljóðið “Unglingur”
Þess má geta að Snærós Sindradóttir, sigurvegari í eldri flokki, sigraði einnig í yngri flokki árið 2003. Á vef Borgarbókasafnsins má lesa sigurljóð hennar bæði þessi ár.
Dómnefndin var skipuð Iðunni Steinsdóttur rithöfundi, Stefáni Mána rithöfundi og Kristjáni Kristjánssyni rithöfundi og bókaútgefanda. Ljóðakver verður gefið út með vinningsljóðunum ásamt úrvali ljóða úr samkeppninni en í bókinni verða um 65 ljóð. Það voru almenningsbókasöfn á Vesturlandi sem sáu um keppnina að þessu sinni fyrir hönd Þallar.
Orðið tónlist

Heildardagskrá Orðsins tónlistar má sjá á vef Listahátíðar www.listahatid.is.
11.5.06
Kýrin e. Jacques Roubaud

Kýrin
er
dýr
sem
hefur
um
það
bil
fjóra
fætur
sem
ná
til
jarðar.
Jacques Roubaud
Þýðing úr ensku: Ingólfur Gíslason
Þetta ljóð er eftir Jacques Roubaud, stærðfræðiprófessor og ljóðskáld, upphaflega samið á frönsku, en hér þýtt úr ensku. Í stuttri ritgerð segir höfundur frá því þegar hann ræddi ljóðið við skólabörn. Þau voru ósátt við að kýrin hefði um það bil fjóra fætur. Hann spurði þau hvort þau hefðu talið: hvort þau hefðu talið fætur allra kúa í heimi. Til að reka stælana ofan í skáldið spurðu þau kennarann sinn. Sem sagði að jú, kýrin hefði fjóra fætur. Sko! Þarna sérðu.
Jacques Roubaud er félagi í OULIPO og hér má lesa fyrirlestur hans Vörn fyrir ljóðlist 2002.
10.5.06
Ýlfur e. Allen Ginsberg

Ýlfur - fyrsti hluti
Ýlfur - annar hluti
Ýlfur - þriðji hluti
Neðanmálsgrein við Ýlfur
9.5.06
Um réttinn til þess að vera saklaus og nauðsyn þess að fullorðnast

Hvenær er tími ljóðsins? Hvað á að yrkja um í dag, á morgun, hvað gleymdum við að yrkja um í gær? Eiga ljóðskáld að vera í takt við tímann eða meðvitað úr takti? Búum til ljóðrænan DeLorean og sláum inn ártöl, byrjum á 1995 og 2005.
Ef þú ýtir hér færðu að vita meira en við sögu koma Eiríkur Örn Norðdahl, Haukur Már Helgason og Andri Snær Magnason auk þess sem Hrafn Jökulsson er í litlu gestahlutverki – en ekki kæmi á óvart að hann komi meira við sögu í framhaldinu ...
Rauðanótt másarans e. Anton Helga Jónsson (mp3)

8.5.06
Súsanna systir mín e. Karen Diadick Casselman

og full væntumþykju í garð lirfa
ef ekki ástar í garð Súsönnu systur minnar.
Þegar ég veiddi nokkrar appelsínugular
og svartar loðnar og setti þær í gamla majóneskrukku
með loftgötum í lokinu, stakk ég henni ofan í
svo þær hefðu félagsskap. Líka svo
hún gæti fylgst náið með lirfunum
og jafnvel lært eitthvað af þeim
eins og ég hafði gert.
Ég fylgdist með þeim öllum klöngrast upp grasstráin
og varð ekkert hissa þegar Súsanna
olnbogaði sig fyrst alla leið upp.
Ég þurfti að eyða því sem eftir var dags
í að ýta henni aftur ofan í krukkuna með priki.
Hún varð að læra að misnota þær ekki
því annars myndu þær ráðast á hana og hún fengi að sjá eftir því!
Karen Diadick Casselman
Þýðing: Hildur Lilliendahl
Betri heimur e. Marius Nørup-Nielsen

Lengi sáumst við skríðandi meðfram þiljunum. Það var meðvitað.
Því skyndilega spruttum við á fætur og hlupum hornanna á milli, með goðsagnakenndri
léttúð
hins upprétta manns,
stukkum við, já eins og geimfarar, í átt að
nýju rúmi (nakin að sjálfsögðu).
Þetta var eitthvað allt annað en að borða. Eða hengja upp málverk í örvæntingarfullri
tilraun til þess að skapa betri hljómburð fyrir barnalega
drauma. Við trúðum því að málverk sem sisvona komu frá sömu
veröld og hræring vöggunnar, sem sagt að (geðs)hræringin væri róandi og skyldi
myrðast. Eða að maður hreinlega gæti kyrkt hringlur. En það var, einmitt af þrjósku, langtum
betra að kýla sjálfan sig!
Meira hér...
Hömluð og óhömluð ljóðlist

Ljóðin verða túlkuð jafnóðum af táknmálstúlkum en kynnir kvöldsins er Viðar Þorsteinsson (þessi hressi á myndinni).
Ljóðskáld kvöldsins eru:
Hildur Lilliendahl,
Bjarni Bernharður,
Hallur Þór Halldórsson
Ásdís Jenna Ástráðsdóttir,
Magnús Korntop,
Haukur Már Helgason
Skúli Steinar Pétursson
og Björk Þorgrímsdóttir.
Homo Activitus e. Hauk Má Helgason
Vídjóljóðið Homo Activitus er eftir Hauk Má Helgason. Því er leikstýrt af Hauki, hann leikur í því, skrifar það og semur tónlistina. Halldór Arnar Úlfarsson var töku- og aðstoðarmaður.
Tenglar:
Blogg Hauks Más
Ferilskrá Hauks Más
Háskólahækur e. Hauk Má
Prematuring the pope e. Hauk Má
Rispa jeppa
2004
Aðilafræðin
7.5.06
Er maðurinn að grínast? Um Gleði og glötun e. Óttar Martin Norðfjörð

"Lelaina: I mean, these job interviews, Troy... The word “vivesection” is a staggering understatement. I mean, can you define irony?Troy: Its when the actual meaning is the complete opposite from the literal meaning.Lelaina: My God, where were you when I needed you today?"
Meira hér...
6.5.06
Viðurkenning fyrir ágæti og yfirburði í beitingu hinnar íslensku tungu

Að þessu hinu fyrsta sinni fellur viðurkenningin í skaut tveggja óþekktra unglingsstúlkna, sem skutu upp höfði í tilkynningu frá Lögreglunni í Reykjavík, þar sem segir orðrétt: „Lögreglan í Reykjavík hafði afskipti af tveimur unglingsstúlkum, 12 og 13 ára, sem létu mjög ófriðlega í fjölbýlishúsi í borginni í gærkvöld. Hvorug þeirra býr á umræddum stað en íbúar hússins kvörtuðu sáran undan framferði þeirra sem var vægast sagt ekki til fyrirmyndar. Lögreglan hugðist koma stúlkunum til síns heima en þær brugðust ókvæða við og var þá afráðið að flytja þær á lögreglustöð. Á leiðinni þangað hótuðu þær lögreglumönnum öllu illu og viðhöfðu svívirðingar sem ekki er hægt að hafa eftir. Lögreglumenn eru ýmsu vanir en þarna keyrði um þverbak enda var munnsöfnuður stúlknanna óhugnanlegur.“
Dómnefnd þykir ljóst að á meðan æskan býr yfir slíkri orðkynngi sem getur fengið lögregluna til að roðna, þurfi ekki nokkur maður að hafa áhyggjur af málþroska barna þessa lands. Tekið skal fram að dómnefnd veitir verðlaunin einungis á grundvelli vandlætingar lögreglunnar, enda veit dómnefnd ekki hvað það var sem stúlkurnar sögðu sem svo fór fyrir brjóst lögreglunnar. Dómnefnd veit enn sem komið er ekki heldur hverjar stúlkurnar eru, en vilji þær heimta viðurkenningarskjal og bókagjöf frá Nýhil og 10.000 Tregawöttum er þeim bent á að hafa samband við 10.000 Tregawött á netfangið tiuthusundtregawott@gmail.com.
2 ljóð eftir Ingunni Snædal
Skýin strjúka svarta mela
hvítum mjúkum lófa
bera upp að vanga sér
dökka og hrjúfa húð landsins
bleik fjöll og blátt gras
ég hlusta á vatnið skvaldra
í ljósum himnavötnum
svamlar stöku ský
líttu á
grænir bakkar árinnar
rísla við vatnið
blæs í eyra mér
ofurlétt
togar í hárið
og bláar örvar á vatninu
benda allar á mig
í appelsínugulu vesti
XVII
Ég er andskotans alltaf
að hugsa um þig
vildi að ég væri
viss og örugg
gæti hvílt í þeirri tilfinningu
eins og hengirúmi
örugg og glöð
ég er mjög glöð í hengirúmum
Ingunn Snædal
Operation Nukorea e. Young-Hae Chang Heavy Industries
Tenglar:
Young-Hae Chang Heavy Industries á Wikipedia
Viðtal við Young-Hae Chang Heavy Industries
Augu elskhuga míns eru ekki eins og sólin e. Diane di Prima

Þessi augu eru rafgul, þau
hafa engan augnstein, þau eru fyllt
bláu ljósi (eldi).
Þau eru augu guðanna
augu skordýra, flakkandi
guðsmenn stjörnuþokunar, málm
vængir.
Þessi augu voru græn
kyrr, sjávargræn, eða grá
ljós þeirra
minna skilgreind. Þessi sjávargrænu
augu vefa drauma í hinu
áþreifanlega andrúmslofti. Þau eru ekki þín
eða mín. Það er sem hinir dauðu
sjái í gegnum augu þín, að aðrir hafi um stund
fengið lánaða þessa glugga, starandi.
Við erum kyrr. Það er sem að þessir gluggar
fyllast um stund með öðruvísi
ljósi.
Ekki blá, ekki rafgul. Heldur tjöldin sem dregin eru
yfir þína daglegu sjón séu dregin frá.
Hver ert þú, í raun og veru. Ég hef séð það
nógu oft, hið nakta
starandi augnráð valdsins. Við "hlöðum"
hvort annað með því / stokkið
inn án svika, við lifum í vindi
án hljóms. Hvar
erum við, raunverulega, klifrandi
hliðarnar á byggingum, til að rýna inn
eins og kóngulóarmaðurinn, í glugga
sem tilheyra ekki okkur.
Diane di Prima
Þýð. Birgitta Jónsdóttir.
Kynvilla, fullnæging, nauðgun og fleiri performansar

Um fyrsta þátt Rock Star: Supernova
Áður en lengra er haldið er rétt að svara fyrst spurningunni augljósu: Hvað í fjandanum er umfjöllun um söngvakeppni að gera á ljóðasíðu?
Jú, þegar þessar keppnir eru dæmdar þá er fyrst minnst á sönginn – skiljanlega – og persónuleikann en við og við er rætt um hvernig flytjendunum takist að túlka lögin. Sem þýðir í raun oftast þetta: hversu gott skynbragð bera flytjendur á þá ljóðlist sem sönglög eru.
That deaf, dumb and blind kid
Sure plays a mean pinball
Þetta byrjaði á kynvillu – hún Storm Large hóf raust sína með orðunum „Ever since I was a young boy.“ Ef hún hefði leikið sér með þversögnina hefði þetta getað verið forvitnilegt, hins vegar var þetta einungis til merkis um að hún hafði aldrei hugsað um orðin, aðeins lært að syngja þau eftir minni. Kláraði sönginn svo með einkennilegu öskri sem var jafnmikið úr takt við lagið og allt annað, synd því stelpan getur alveg sungið.
And I don't want the world to see me
Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am
Næstur á svið var Ryan Star með Írisi þeirra Goo Goo Dolls-manna. Hann byrjaði veikt og vann sig inn í lagið og náði salnum fullkomlega þegar hann kyrjaði „I don't want to go home right now,“ tilfinning sem ljósritaðist í flestum hinum söngvarahjörtunum. Auðvitað getur sjálfhverfan keyrt fram úr hófi og vonandi munu ekki allir syngja bænasöngva um að vera ekki sendir heim en þetta þrælvirkaði.
Mama, put my guns in the ground
I can't shoot them anymore.
That long black cloud is comin' down
I feel like I'm knockin' on heaven's door
Söng Toby Rand. En þegar kom að þeim kafla þar sem „I feel“ var skeytt framan við titilinn þá var falsið augljóst, það var einmitt þetta sem vantaði, söngurinn var í lagi en hann hafði enga löngun til þess að banka uppá hjá almættinu og það var alltof augljóst.
When the truth is found to be lies
And all the joy within you dies
Don't you want somebody to love
Don't you need somebody to love
Wouldn't you love somebody to love
You better find somebody to love
Þennan Jefferson Airplane slagara tók Patrice Pike. Þetta er gratt ástarlag, manískt og stúlkan skilaði því alveg hreint ágætlega en þó ekki frábærlega. En svo var röðin komin að eina Evrópubúanum ...
When i'm drivin' in my car
And that man comes on the radio
He's tellin' me more and more
About some useless information
Supposed to fire my imagination
I can't get no, oh no no no
Hey hey hey, that's what i say
I can't get no satisfaction
I can't get no satisfaction
'cause i try and i try and i try and i try
I can't get no, i can't get no
Magni. Eftirnafnið hans í hérlendum fjölmiðlum verður vafalítið Okkar á næstunni en hann er þó alls ekki minn. Þó verð ég að segja að hann stóð sig alveg ágætlega með Fullnægingu Stonesara. Hann sýndi fína dómgreind þegar hann stytti fyrsta Satisfaction í satis, það þarf jú að halda aftur af sér þegar kemur að fullnægingum. Auðvitað er Magni pirrandi en hann er pirrandi á ekki ósvipaðan hátt og Jagger, útstæð tungan hjá báðum á ágætlega við þetta lag. Eftir lagið var svo óneitanlega kómískt að sjá hann eins og óákveðin fermingardreng við hliðina á kynni kvöldsins þar sem hann reyndi að ákveða hvort hann ætti að halda almennilega utan um hana eða ekki.
how can you see into my eyes like open doors
leading you down into my core
where I’ve become so numb without a soul my spirit sleeping somewhere cold
until you find it there and lead it back home
Hvernig getum við séð í augun á henni? Hvernig, á meðan svartur maskarinn og skugginn á andlitinu huldu þau að mestu? Zayara Alvarez frá Puerto Rico hélt keppninni áfram alþjóðlegri og stelpan sú átti svo algjörlega sviðið með langbestu frammistöðu kvöldsins til þessa, það þrátt fyrir að erfitt lagið hefði bugað röddina lítillega í lokin. Einhver dæmandinn bað hana í kjölfarið að giftast sér, slíkt er auðvitað rakinn dónaskapur enda lágmark að bíða fram á annað deit með bónorð jafnvel ef þau eru ekki ekta. En maður skildi karlangann alveg.
And this is how, you remind me
Of what I really am
This is how, you remind me
Of what I really am
"How You Remind Me" var hér sungið af Jenny Galt. Hún náði alveg að selja mér að hún hefði samið lagið. Gítarinn hjálpaði örugglega til. En því miður var lagið bara ekki nógu gott og athyglin flökti.
She paints her eyes as black as night now
She pulls those shades down tight
Oh yeah, theres a smile when the pain comes,
The pains gonna make everything alright, alright yeah
She talks to angels,
Says they call her out by her name
Oh yeah, yeah, angels
Call her out by her name
Josh Logan virtist ætla að verða gáfumannapoppari kvöldsins. Stór og timbruð orð eins og multidimensional og reinvent voru uppistaðan í orðaforða drengsins í innslaginu áður en hann hóf söng – en þegar hann kom á svið virtist hann helst vera þroskaheftur. Máski átti það við textann, ég þurfti að gúgla honum til þess að fá staðfest að texti um andsetna eða skyggna stúlku virkaði ansi fjarlægur túlkun Logans.
look how they shine for you
look how they shine for you
look how they shine for you
look how they shine for you
look how they shine
look at the stars look how they shine for you
Matt Hoffer söng næst um ljóshærða íslenska Keflavíkurmær – eða svo hermir að minnsta kosti orðrómurinn gamli. En hann tók Yellow vel og hallaði sér sannfærandi niður að einni stúlkunni í áhorfendaskaranum til þess að eigna henni eitt „for you“. Og gott ef stráksi er ekki með bestu röddina í keppninni.
I'm so lonely, but that's okay, I shaved my head ...
And I'm not sad
And just maybe I'm to blame for all I've heard ...
But I'm not sure
I'm so excited, I can't wait to meet you there ...
But I don't care
I'm so horny, but that's okay ...
My will is good
Hey, hey hey [x6]
I like it - I'm not gonna crack
I miss you - I'm not gonna crack
I love you - I'm not gonna crack
I killed you - I'm not gonna crack
Söng hin Suður-Afríska Dilana í Kurt Cobain stað. Í innslaginu sýndist manni þetta vera hress og lífsglöð stelpa sem hafði lifað tímana tvenna, en þegar á sviðið kom leit hún út eins og sturluð norn. Fyrst stendur hún grafkyrr – „standing still you have this intensity about you“ sagði einn dæmenda réttilega – áður en hún hoppar og skoppar um sviðið seinni hlutann, þó alltaf í sama karakter sem mann grunar þó að sé ekki hennar. Syngjandi „I'm not gonna crack“ og maður trúir henni rétt mátulega – en um leið og tónlistin þagnar hverfur nornin og hressa lífsglaða stelpan frá Jóhannesarborg mætir aftur á sviðið.
I'm the only one
Who'll drown in my desire for you
It's only fear that makes you run
The demons that you're hiding from
When all your promises are gone
I'm the only one
Dana Andrews er næst, hún er ung og veit af því – hún segir okkur að flugferðin á tökustað hafi verið hennar fyrsta flugferð. Lagið er „I'm the only one,“ það heyrist í stelpunni og hún kemur einföldum boðskap viðlagsins vel til skila – en þetta er ekki djúp speki.
Neon lights, a nobel prize
The mirror speaks, the reflection lies
You don't have to follow me
Only you can set me free
I sell the things you need to be
I'm the smiling face on your t.v.
I'm the cult of personality
I exploit you still you love me
Næsta innslag er með þeim skemmtilegri og ég byrja að halda smá með Phil Ritchie þegar hann segir okkur að hann hafi hætt í eðlisfræði í háskóla því hann hafi ekki viljað vera tilraunarotta heldur vilji hann verða rokkstjarna. En svo kemur flutningurinn og þó hann hafi ekki beint verið slæmur þá var þetta dálítið eins og eftirminnilegasta atriðið á árshátíð eðlisfræðinema. Einn besti texti kvöldsins þó, ætti betra skilið.
I want you to come on, come on, come on, come on and take it,
Take it!
Take another little piece of my heart now, baby!
Oh, oh, break it!
Break another little bit of my heart now, darling, yeah, yeah, yeah.
Oh, oh, have a!
Have another little piece of my heart now, baby,
You know you got it if it makes you feel good,
Oh, yes indeed
Síðasta stúlkan þetta kvöldið var þversögn kvöldsins. Jill Gioia virkar afskaplega slétt og feld stúlka við fyrstu sýn og því virkaði Janis Joplin einkennilegt val. En þegar söngurinn hefst áttar maður sig á að þetta er Janis endurfædd, máski búin að fara í nokkrar lýtaaðgerðir í eftirlífinu til að falla betur að stöðluðum fegurðarhugmyndum en röddin og sálin er enn til staðar – besti kvensöngvari kvöldsins ásamt Zayöru hinni Puerto Ríkönsku.
Roxanne, you don't have to put on the red light
Those days are over
You don't have to sell your body to the night
Roxanne, you don't have to wear that dress tonight
Walk the streets for money
You don't care if it's wrong or if it's right
Roxanne er magnað lag, en þeir sem heyrðu það í fyrsta skipti í gærkvöld eru vafalaust ósammála mér. Næstsíðastur og langverstur var Chris Pearson. Flutningur hans á Roxanne var einfaldlega nauðgun kvöldsins, nú ríður á að upphaflegir flytjendurnir í Police standi undir nafni og vísi honum úr keppni.
Last night a little dancer came dancin' to my door
Last night a little angel came pumpin cross my floor
She said "Come on baby I got a licence for love
And if it expires pray help from above"
In the midnight hour she cried- "more, more, more"
With a rebel yell she cried- "more, more, more"
In the midniight hour babe- "more, more, more"
With a rebel yell- "more, more, more"
More, more, more.
Lukas Rossi gat ég hins vegar ekki annað en kunnað vel við, hann minnir mig svo á Mark Ruffalo. Hann öskraði Uppreisnaröskur Billy Idol og öskraði vel, söng líka þegar við átti – en samt hef ég á tilfinningunni að meira búi í strák. Á meðan má alltaf stúdera litríka hárgreiðsluna.
Ásgeir H Ingólfsson
5.5.06
Fjöllistahópurinn Pjallan og leit að merkingu

"Ekki byrja ósköpin nú gæfulega. Brenndur af fjölda hópverkefna í gegnum tíðina hafði ég miklar efasemdir um að tvær stúlkur að skrifa lítið sex lína ljóð væri góð hugmynd. Eftir að hafa lesið „Sannleikur allífsins“ í flutningi Fjöllistarhópsins Pjöllu þá er ég sannfærður. Það er bara ekkert í gangi, dæmigert feikljóð þar sem frasarnir eru fléttaðir saman í von um að einhver slysist til að búa til merkingu úr því."
Mér fannst undarlegt að þetta ljóð skuli koma fyrir í keppninni. Ég velti því fyrir mér hver hafi valið það, hvort Pjalla hafi

Allt eru þetta auðvitað ljóð sem erfitt er fyrir gagnrýnendur að láta ljós sitt skína yfir, vegna þess að þau gera lítið fyrir hina röklegu meðvitund, en það er hún sem vel rökstuddir ljóðadómar eru skapaðir úr. Hinsvegar búa slík ljóð til brýr innan í heilanum á okkur, sem sjálfur er alltaf of lítill til að skilja sjálfan sig. Og fyrst við erum komin á þessar slóðir. Í einhverri bók sinni á Max Ernst að hafa fjallað um deilur milli endurreisnamálaranna da Vinci og Boticelli. Samkvæmt Ernst á sá síðarnefndi að hafa talað gegn landslagsverkum og á að hafa sagt: “með því að kasta svampi, bleyttum í mismunandi litum, í vegg gerir maður klessu sem hægt er að sjá sem fagurt landslag”.
Þessu á da Vinci að hafa svarað því til að það væri rétt. Að í slíkri klessu væri vissulega hægt að finna “furðulegar uppfinningar”. Sá sem stari af athygli geti greint “mannahöfuð, dýr ýmiskonar, orrustu, einhverja steina, hafið, ský, skóg og þúsund aðra hluti”. En þó bletturinn sé nytsamlegur til að koma með hugmyndir “kennir hann manni ekki að klára nokkurn hluta málverksins. Og ofangreindur málari [Boticelli] gerir mjög léleg landslagsmálverk”.
(Um þessar tilvitnanir Max Ernst hef ég því miður bara aðgang að fremur óbeinni heimild eins og stendur)
Svo vikið sé aftur að Pjöllu. Ásgeir lýsir fréttablaðsljóðinu sem feikljóði “þar sem frasarnir eru fléttaðir saman í von um að einhver slysist til að búa til merkingu úr því”. Pjalla lýsir því á ljod.is hvernig “munnræpan [hafi] ollið út úr okkur eins og pergament”, - og flest þeirra 107 ljóða sem þar birtast bera þess vitni. Munnræpa Pjöllu er því dálítið eins og klessa á vegg eftir litableyttan svamp. Ánægja mín af ofantöldum ljóðum kemur þá e.t.v. til af því ég hef “slysast til að búa til merkingu”, hef séð eitthvað úr klessunni.
Á undanförnum áratugum hefur farið fram umræða í háskólum um að merking sé ekki sköpuð af höfundinum (einum) heldur sé hún einskonar samvinnuverkefni allra þeirra sem skrifa og lesa, ef ekki fleiri (Bartes og allt það). Slysni mín við að sjá góð ljóð úr “munnræpu” Pjöllu er því kannski hluti af merkingarsköpuninni, og ef til vill sama vinna og da Vinci lýsir við að stara á svampklessu, uppfærð frá þeim tíma þegar menn trúðu á snillinga. Þegar Pjalla sendir eitt af ljóðum sínum í fréttablaðið sér hún ekkert af því sem ég sá í klessunni.
Ég held að það sé þetta sem Eiríkur talar um í aðdraganda þessa rits: “Kannski er fjöldi lélegra ljóðabóka í umferð, sú staðreynd að erfitt er að ramba á áhugaverða ljóðlist fyrir tilviljun, eða án töluverðrar fyrirhafnar jafnvel, ástæðan fyrir litlum áhuga” og leggur til að “búa til áttavitann”. Þegar Eiríkur eða einhver annar agnúast út í íslenska ljóðlist í dag er óhjákvæmilega verið að bera hana saman við eitthvað annað. Við íslenska ljóðlist áður, eða við erlenda ljóðlist. Og það er eitt sem erlend og gömul ljóðlist hefur fram yfir það sem við höfum núna: fjarlægðin. Þá sem nú, og þar sem hér, var mikill fjöldi (lélegra?) ljóða í umferð. Fjarlægðin gerir að til okkar berst bara hluti, valinn hluti sem búið er að prósessera, flokka og búa til merkingu á.
Það er einmitt þetta sem þarf. Það þarf duglegt fólk til að stara á klessurnar á veggjunum og hlusta á munnræpurnar og “slysast til að búa til merkingu úr þeim”, og sjá “mannahöfuð, dýr ýmiskonar, orrustu”. Það er það sem greinir að landslagsmálverk Boticelli og da Vinci. Það er það sem greinir ljóðið í fréttablaðskeppninni frá Gimbli.
Merkinguna þarf að búa til. Séu menn að leita að henni á annað borð. Ljóðskáldin eru ekki fær um það ein.
Arnar Sigurðsson